Categoriearchief: Doel / Strategie

Beslisboom Slimme Financiering

Al vanaf de start van deze site proberen we onze gedachten over slimme financiering te structureren en te visualiseren. Daarmee willen we duidelijk maken hoe een beslissing over financiering genomen wordt. Welke logische stappen zijn er te onderscheiden? Welke vragen zijn van belang? Wat zijn cruciale momenten in zo’n proces?

In de zoektocht naar een duidelijke, eenvoudige en begrijpelijke structuur vandaag een nieuwe versie. Het past op één A4 en is daarmee erg beknopt, maar geeft tegelijk wel de kern weer. Een toelichting is in diverse artikelen te vinden. Ik noem enkele:

Wij komen een en ander graag bij U toelichten.

Stijn van Liefland

Slag om Nederland, openbare ruimte

Afgelopen maandag ging de Slag om Nederland over gemeenten die extra inkomsten willen genereren (kijk hier). Eerst casus, het aanschrijven van burgers die gemeentegrond in gebruik hebben met het verzoek deze grond te kopen, of te stoppen met het gebruik. Tweede casus, de begraafplaatsen. Ik vond de aflevering de minst spannende tot nu toe, maar toch na enkele dagen ging het kriebelen. Ik focus op de eerste 10 minuten, de openbare ruimte. Mijn gevoel, wat die gemeente doet is niet slim. Als ik alles op een rijtje zet is dit ongeveer de situatie:

  • De gemeente is eigenaar van de openbare ruimte
  • De gemeente vermoedt dat een aantal burgers deze openbare ruimte bij de eigen tuin trekt
  • Het varieert van kleine stukjes (8m2) tot grote stukken (400 – 500m2)
  • De gemeente schrijft burgers hierover aan, zij moeten de grond inleveren, kopen of huren
  • De grond kan voor € 100,= /m2 verkocht worden (aldus gemeente) en lever miljoenen op (aldus gemeente)
  • Soms heeft de gemeente gelijk (grond wordt gebruikt door burger) maar soms niet
  • Wat in de uitzending onderbelicht blijft, een aantal bewoners neemt het beheer van de openbare ruimte voor haar rekening

Lees verder

Transparant Beslissen

De afgelopen jaren hebben Rudy en ik  diverse projecten begeleid.  Hierbij ging het om het bij elkaar brengen van parijgen, het in beeld brengen van belangen en het zoeken naar oplossingen die voor partijen aantrekkelijk zijn en tegelijkertijd tot een duurzame kwaliteit leiden. Daarbij hebben we bij verschillende projecten elementen uit de Mutual Gain Approach toegepast. Onlangs hebben we onze werkwijze kort samengevat in een aantal afbeeldingen en een naam gegeven: “transparant beslissen”. Kenmerken, alle feiten en belangen in beeld, compacte rapportage middels visualisaties, experts inzetten voor verdieping op thema’s, belanghebbenden spelen een rol gedurende het gehele proces. Slim financieren is wat ons betreft een onderdeel van zo’n proces van transparant beslissen, ook de geldstromen, de constructies en de afspraken horen in beeld te komen in een transparant proces.

Kijk naar onderstaande presentatie om in 5 minuten een beeld te krijgen van onze werkwijze of ga naar www.transparantbeslissen.nl. We werken nog aan de site, maar is al wel toegankelijk.

 

Snelheidsverhoging, slimme investering?

Deze week heeft de minister besloten op een groot deel van de Nederlandse snelwegen de snelheid te verhogen naar 130 km per uur. Persoonlijk vind ik dit onzin (zie ook een eerder bericht op mijn persoonlijk weblog), het lijkt mij dat er belangrijkere zaken zijn waar de minister zich druk om moet maken. maar, los van mijn mening, wat zeggen de feiten? Heeft het zin de snelheid te verhogen? Levert het wat op? Of kost het alleen maar geld? Ik ben gaan spitten in de stukken (brief en bijlage) en probeer antwoord te vinden op drie vragen: waarom? wat levert het op? is dit zinvol?

Waarom?

Als eerste het doel of de aanleiding. Het wordt mij niet helemaal duidelijk waarom we 130 km per uur gaan rijden, of laat ik het zo zeggen in de brief van de minister en de bijlagen staan geen argumenten die mij overtuigen. Als eerste de minister wil ‘harder waar het kan en langzamer waar het moet’, daar kan je niet op tegen zijn, als het kan, waarom niet? De vraag is wel waarom dan de keuze op 130 kilometer valt, waarom niet 125, 140 of 150? Heeft de minister uitgezocht of dat wellicht ook kan, ik vermoed van niet.

Als tweede wil ze aansluiten bij de beleving van de automobilist. Die heeft kennelijk het gevoel dat er harder gereden kan worden. Lijkt mij geen sterk argument, zo ken ik er wel meer. Het is mijn beleving dat ik veel meer geld kan lenen, het is mijn beleving dat afvalscheiding geen zin heeft en het is mijn beleving dat er geen klimaatprobleem bestaat. We hebben nou juist een overheid om boven het niveau van ‘de beleving van de burger’ uit te komen. Lees verder

Hulde voor Sustainable Finance Lab

24 november jongstleden zijn de hoofdconclusies en aanbevelingen van het Sustainable Finance Lab gepubliceerd, te vinden op http://www.sustainablefinancelab.nl . Ik wil er hier persoonlijk aandacht voor vragen want ik vind het fantastisch wat deze dames en heren uit voornamelijk de wetenschap hebben gedaan. Het is nog niet zo eenvoudig om op deze manier de krachten te bundelen en je nek uit te steken. Na de fraudeschandalen uit de hoek van de psychologie, nu dus aandacht voor dit positieve initiatief uit de hoek van economie en duurzaamheid.

Waar komt het verhaal in een nutshell op neer?

De achterliggende oorzaken van de financiële crisis zijn nog niet weggenomen. Volgens de auteurs zitten we aan de grenzen van het huidige economische model. Er is te veel focus op de korte termijn en op eenzijdige winstmaximalisatie. Private (bijvoorbeeld die van bankiers) en publieke belangen (van de samenleving) lopen te veel uiteen. We moeten een omslag maken naar duurzaamheid en de eenzijdige focus op het rendement per aandeel gaat ons daarbij niet helpen. En het moet vooral veiliger, simpeler en soberder. Banken moeten back to basics, banken moeten zich weer op de reële economie gaan oriënteren in plaats van op de eigen financiële wereld.

De aanbevelingen (ik noem ze niet allemaal en gebruik mijn eigen woorden):

  • Een scheiding van sparen en gokken. Banken mogen niet langer voor eigen rekening risico’s opzoeken. Ze doen dat uitsluitend in opdracht van klanten en de risico’s zijn gekoppeld aan reële activiteiten. Bij eventuele financiële problemen moeten de publieke functies van een bank beschermd zijn. Spaarders mogen nooit de dupe worden van wat er aan ‘de andere kant’ gebeurt.
  • Bonussen horen niet thuis in een op de reële economie georiënteerde bank. De vaste salarissen hoeven hierdoor niet omhoog want die zijn toereikend om te kunnen concurreren met andere sectoren. Een dergelijke aanbeveling wordt ook uitgesproken voor andere (toezichthoudende) beroepsgroepen als accountants, adviseurs en juristen.
  • Het eigen vermogen van banken moet omhoog, bepaling van die hoogte mag niet aan de sector zelf worden overgelaten maar moet door externe toezichthouders worden vastgesteld.
  • Nieuwe financiële producten vereisen de goedkeuring van toezichthouders. We moeten toe naar een situatie zoals we die kennen bij de registratie van nieuwe geneesmiddelen.
  • Bij de risicoafweging van investeringen moeten ook sociale en milieu risico’s worden meegenomen. Op dit moment worden te veel onduurzame activiteiten gefinancierd door te goedkoop krediet.
  • Er is een grotere diversiteit aan meningen nodig in het bankwezen. Dat betekent andere medewerkers en andere leden in de Raad van Commissarissen. Tegendraadse geluiden moeten worden verwelkomt.

De aanbevelingen gaan veel verder dan gebruikelijk. Ze zijn niet een beetje meer of een beetje minder van dit of van dat. Ze zijn fundamenteel van aard en niet cosmetisch. En dat is in mijn ogen de boodschap. Het gaat over de grenzen in ons economische model en de perverse prikkels in het systeem. Het gaat over de verspilling aan beschikbare talenten die zijn gaan zitten in het opbouwen van het huidige systeem dat de maatschappij schade berokkent. Het gaat om een herwaardering van de publieke functies en van duurzaamheid. Het erkent de beperkte rationaliteit van consumenten ook als zij goed worden voorgelicht.

Zoals gezegd, dergelijke geluiden uit de hoek van de wetenschap zijn zeldzaam. Het Lab zegt toe in 2012 langs deze lijnen verder onderzoek te willen doen. Ik zie ernaar uit.

Rudy van Stratum

Wat is slim? (1)

Bijna een half jaar zijn we actief actief met slimmefinanciering.nl. Niet alleen is het leuk om kennis te verzamelen en weer verder te verspreiden, het is ook een enorme stimulans om verder na te denken over slimme financiering. In een korte serie wil ik wat inzicht geven in de discussies die we de afgelopen tijd gevoerd hebben. Titel van de serie, wat is slim? Als eerste een reflectie op de titel, wat is nou eigenlijk slimme financiering?

Slimme financiering, het lijkt zo simpel. Een slimme manier om geld bij elkaar te krijgen, een slimme manier om een wens of ambitie gefinancierd te krijgen. Maar, na een kleine 50 artikelen op de site, hebben we nog geen antwoord gegeven op de vraag wat we onder slim verstaan. Is het slim om geld te lenen of juist om een subsidie aan te vragen of moet je een stichting te beginnen. Wat is nou slim? Natuurlijk, het is altijd afhankelijk van de situatie, de plek, de partijen, de ingreep etc. Toch denk ik dat we iets in algemene termen kunnen zegge, in ieder geval ik ga het proberen. Ik wil hier allereerst beginnen met een onderscheid te maken tussen slimmigheidjes en echt slim.

Er zijn talloze slimmigheidjes ook hier op deze site genoemd die kunnen helpen bij een financieringsprobleem. Om er een paar te noemen, het vormen van een fonds, het afstaan van eigendom, slim omgaan met inkoop en aanbesteding etc. Niets mis mee, de een wellicht wat slimmer dan de ander. Ik ga proberen de komende tijd een aantal vragen en criteria te benoemen die ons helpen bij het bepalen hoe slim het slimmigheidje eigenlijk is. Ik stel me een soort slimheidsscore voor.

Wat is dan echt slim? Ik ben er nog niet helemaal uit, maar zie wel dat sommige financieringsvormen voor mij onverwachte en onbekende neveneffecten hebben. Neem het fenomeen crowdfunding (mijn nieuwe favoriet), niet alleen een manier om geld bij elkaar te krijgen maar ook om mensen bij elkaar te brengen, betrokkenheid te creëren, en verantwoordelijkheid te delen. Zo wordt een financieringsvorm meer dan alleen het verzamelen van geld, maar tevens iets dat extra waarde creëert. Een artikel op CNN geeft een aantal voorbeelden hoe de financiering van locale ondernemers tot extra waarde leidt. Hoe dit te gebruiken in mijn eigen vakgebied (duurzame gebiedsontwikkeling) is voor mij nog een vraag waar ik het antwoord niet op weet. Voorlopig eerst maar eens op zoek naar constructies die echt slim zijn. Aan welke criteria moeten die voldoen en welke zijn er dan.

Overigens, het allerslimste, slim plannen en ontwerpen zodat je investeringsbedrag en beheerskosten naar beneden gaan, laat ik hier voorlopig even buiten beschouwing.

Wordt vervolgd.

Stijn van Liefland

 

 

 

Alternatief geldsysteem (2)

Ook mij valt het op dat alternatieve geldsystemen meer in de belangstelling staan. Dat is gezien de economische crisis niet zo vreemd. Ik denk dat ik qua conclusies nog wat voorzichtiger ben dan Stijn. Het fenomeen intrigeert mij wel en ik ben er gewoonweg nog niet uit. En dat is raar, ik ben afgestudeerd als monetair econoom, en moet tot mijn eigen verbazing constateren dat dit onderwerp tijdens mijn studie(maar ook daarna) nooit serieuze aandacht heeft gehad.

Om te beginnen is er heel veel informatie te vinden op internet. Misschien wel te veel. Het is lastig de echte kern van de discussie te pakken te krijgen. Ik zou beginnen met zo feitelijk mogelijk analyseren wat de problemen met het huidige systeem zijn. Nogmaals ik moet het tijd en aandacht geven, maar als ik zo uit mijn hoofd wat dingen zou moeten noemen: Lees verder

Toekomstwaarde nu!

 In juni 2011 is door Agentschap NL de publicatie “Toekomstwaarde nu! Duurzaamheid verzilveren in gebiedsontwikkeling” uitgegeven (hier te downloaden). De publicatie stelt dat bij gebiedsontwikkeling duurzame ontwikkeling een randvoorwaarde is. Het is niet meer vanzelfsprekend dat elke woning of elk kantoorpand direct verkocht of verhuurd is. Ook de uitgifte van bedrijventerreinen loopt moeizaam. Focus op kwaliteit is dus noodzakelijk.

Globale inhoud

De aanpak die wordt voorgesteld is het centraal stellen van waarden. Dit gaat verder dan alleen economische  waarden want het zijn vaak de niet economische, zachte,  waarden die een groot deel van de kwaliteit van een gebied bepalen. Denk aan comfort, gezondheid, groen, etc. De volgende stap is te denken in opbrengsten in plaats van in kosten. Welke toekomstige opbrengsten zijn er? Als de opbrengsten bekend zijn kan ook de financiering geregeld worden. Namelijk alle gebruikers en partijen die delen in de opbrengst kunnen gevraagd worden een bijdrage te leveren aan de investering. De publicatie draagt diverse hulpmiddelen aan om dit voor elkaar te krijgen. Met andere woorden ook het proces rondom het denken in waarden krijgt aandacht. Bijvoorbeeld de vraag hoe ik partijen om me heen verzamel, welke partijen relevant zijn, hoe ik draagvlak organiseer en wat slimme, goede oplossingen zijn.

Zonder volledig te zijn, een aantal interessante zaken die we kunnen vinden in deze rapportage.

  • Uitleg van begrippen op het gebied van financiering, gebiedsontwikkeling en duurzame ontwikkeling Lees verder

Olson over kosten en baten van democratie

Per toeval kwam ik een artikel uit 1993 tegen van de econoom Mancur Olson: dictatorship, democracy and development (google en gij zult vinden). Het trof me als een origineel artikel dat op een treffende manier laat zien hoe economen consequent over eender welk thema door redeneren. Zelfs op het ontstaan van democratie kun je het economen-instrumentarium toepassen. Hoe gaat zo’n redenering in een notendop?

Het verhaal begint bij wat Olson ‘roving bandits’ noemt. Iemand die sterk is komt in een gebied en dwingt iedereen zijn spullen aan hem af te staan. ‘Dit land is van mij’. Eventuele weerstand wordt snel de kop in gedrukt. Als de zaak is leeg geplunderd gaat de ‘mobiele bandiet’ op naar de volgende plek waar hij zijn dingetje herhaalt en zo verder. Olson stelt dat dit gedrag uiteindelijk niet rationeel is. De mobiele bandiet moet elke keer verkassen en loopt het risico dat het een keer fout gaat. Hoge kosten en veel risico dus. Tot het moment dat er een slimme bandiet kwam die bedacht dat hij gewoon op de plek in kwestie kon blijven en er zelf beter van kon worden. Hij zette een kroon op, noemde zich koning, en zou in plaats van anarchie zorgen voor heldere regels en rust. De ondergeschikten wisten voortaan waar ze aan toe waren en moesten in ruil daarvoor niet alles maar een deel van hun goederen (productie) af staan aan de zelfbenoemde koning. Logisch: de zekerheid voor de burgers bracht hen er toe het land weer te gaan bewerken in de overtuiging dat ze een fors deel daarvan zelf mochten houden. Van loslopende boeven zouden ze voortaan verlost zijn. Win-win dus.

Lees verder